Mooi, mooier, het mooist?

15-9-2012
We zijn aanbeland in Springdale, vlakbij het Zion National Park. Het is hier prachtig, maar dat was het gisteren en eergisteren ook. Iedere keer zien we weer dingen waarvan we op dat moment denken dat het niet mooier kan worden. Maar dan is er weer een volgende dag met nieuwe belevenissen…

OK, wat hebben we allemaal de afgelopen dagen meegemaakt?

Vanuit Tucson naar Sedona gereden. Op papier een redelijk korte rit, maar wij hebben er voor gekozen om te rijden via the Appache Trail. Een deel van deze route is via een onverharde weg, maar onze Maxima houdt zich goed. We rijden door een heel ruig rotsachtig landschap, echt prachtig. Heel veel fotostops gemaakt, waardoor de rit erg lang duurt.
Sedona is een klein plaatsje dat ligt bij The Red Rocks. Vanaf de grote weg kom je aanrijden en zie je vanaf grote afstand de grote rode rotsen al voor je. Dat is een spectaculair gezicht. En naarmate je dichterbij komt, worden de kleuren steeds intenser, echt geweldig. We besluiten om door te rijden naar het hotel, het is al laat enbesluiten om morgenochtend terug te rijden. Want ook The Red Rocks moeten natuurlijk nog op de gevoelige plaat vast gelegd worden. Eenmaal in het hotel aangekomen, snel gedoucht en op zoek naar een restaurant. Tja, dat bleek nog de lastigste klus van de hele dag. Sedona blijkt na 20.00 uur een uitgestorven dorp te zijn. Gelukkig mogen we nog bij een restaurant vlakbij het hotel naar binnen en kunnen we nog wat te eten krijgen. Voor ons Nederlanders is het ondenkbaar dat restaurants (en zelfs de Starbucks) al sluiten om 20.00 uur maar dat blijkt in Sedona heel normaal. Het dorp bestaat voornamelijk uit gepensioneerden en die willen het eten om 18.00 uur op tafel en om 20.00 uur weer thuis aan de koffie…. Pfff….

De volgende ochtend dus eerst terug gereden naar the Red Rocks. Was zeker de moeite waard! Daarna vertrekken we naar the Grand Canyon. Al veel foto’s van gezien, maar nog nooit in het eggie. Lijkt me super mooi. We waren mooi op tijd, dus eerst snel naar het hotel om de koffers weg te brengen. Bij de GC onze auto geparkeerd en te voet verder gegaan. Het weer is prima en er zijn langs the South Rim (zoals het pad heet) mooie wandelpaden en uitzichtpunten aangelegd. Ik had het heel druk verwacht, maar dat valt gelukkig mee. Vanuit zo’n uitzichtpunt heb je een heel goed overzicht over het hele gebied, tenminste, voor zover je dat zelf kunt overzien want het gebied is zo ontzettend groot dat alles met het blote oog niet te zien is. Daarom besluiten we halverwege de middag gebruik te maken van de shuttlebussen die rijden tussen de verschillende uitzichtpunten. Op die manier kunnen we veel meer zien. Om half 6 zijn we aanbeland bij Yaki Point waar we blijven wachten op de zonsondergang. De rotsen kleuren overdag ligt oranje maar bij het ondergaan van de zon worden de kleuren intenser en nog mooier…. Heel romantisch…. Heel bijzonder om dat daar mee te mogen maken.

De volgende dag, het is dan al weer 14 september, verlaten we de Grand Canyon en rijden naar Page. Ook dit was een redelijk korte rit maar zoals zo vaak gebeurd is de afgelopen week, maken we veel fotostops waardoor we er toch nog erg lang over doen. Het is allemaal te mooi hier…. Toch komen we gelukkig nog op tijd aan in Page want de bedoeling is dat we deelnemen aan the Antylope Canyon tour. Ik heb er wel foto’s van gezien, maar kan me nog niet echt een voorstelling maken hoe het is. We vertrekken om 13.30 uur met 12 andere mensen in een 4x4 drive richting de canyon. De canyon waar wij door heen gaan lopen wordt ook wel een ‘slot canyon’ genoemd. Het is een hoge (40m) smalle kloof met gladde golvende wanden/rotsen. De wanden hebben de mooiste kleuren die je maar kunt bedenken en door het zonlicht dat van bovenaf in de kloof schijnt worden de kleuren nog mooier. Het is echt overweldigend, zo mooi….. Om 16.30 uur komen we aan in ons super de luxe hotel bij Lake Powell. Echt super mooi. Jammer genoeg blijven we ook hier maar 1 nachtje. Ik had het hier wel wat langer uitgehouden.
Maar als je denkt dat je al het moois al hebt gezien, dan komt er toch nog weer iets mooiers.

Vandaag doorgereden naar Bryce National Park. Wat daar te zien is, is ook heel bijzonder en lastig te omschrijven. Ook hier kunnen we met de auto het park in rijden en zijn er op diverse plaatsen uitkijkposten. We rijden op een weg met aan weerszijden hoge naaldbomen. Het lijkt op de Veluwe, haha…. Maar dan, achter die naaldbomen….. daar verschuilen zich gigantische stalactiet achtige rotsen in de open lucht. Niet 1, niet een aantal, maar vele honderden (of misschien wel duizenden) verspreid over een gigantisch gebied. Moeilijk te vatten hoe dat allemaal is ontstaan. Waanzinnig om te zien.
Pas om 19.00 uur kwamen we aan in het hotel in Springdale. Morgen naar het Zion National Park. Ben benieuwd wat dat brengt. We hebben al een voorproefje gehad op weg hier naar toe, dus dat belooft weer mooi te worden.

Bye bye, have a good one 